Dag 13

Vandaag van Nouadhibou naar Nouakchott 450km.
Vanmorgen na een mooie zonsopgang, het ontbijt op de waranda van camping Auberge des dauphins.
In Marokko hadden we de klok 1 uur terug gezet en nu in Mauritanië ook weer 1 uur het is hier nu 8.00uur en in Nederland dus 10 uur.
Om 8.30uur vertrekken we allemaal naar Nouadhibou om te tanken en water, yoghurtjes en stokbrood te kopen.
Daarna splitst de groep zich weer in Piste rijders of harde weg rijders!
Wij, de Opa's en VaDoc gaan over de harde weg 450km naar Nouakchott, de Piste rijders gaan door het Sahara zand en rijden hier met een gids 3 dagen over, zij overnachten 2x op t strand of ergens in de woestijn in hun tentje.
Onderweg komen we langs een spoor ze zeggen in Mauritanië dat dit de langste trein is ter wereld, hij is inderdaad lang.
Wat n armoede langs de weg, geiten, schapen, dromedarissen, hutjes van planken en doeken, zeecontainers waar mensen in wonen, palen met doeken ertussen, een kamp van wel n kilometer lang !!!
De weg is goed, een gladde butumweg, onderweg n bulldozer die het opgewaaid Sahara zand van de weg schuift,
Wat n contrast, dan een veld met zonnepanelen.
Bij een benzinepomp hebben ze wel diesel maar geen benzine voor de motoren, dan komt er een jerrycan met benzine ergens vandaan, de tanken zijn weer vol.
Wat n drukte bij de pomp, Jan weet weer een nummerplaat van Mauritanië te schoren, we drinken er n kop nescafé met n Nederlandse eierkoek van VaDoc. Buiten is het armoede troef, binnen hangt er een TV aan de muur, uit de diepvries wordt er vlees verkocht. En dan hier nog even naar een hele vieze hang wc, ja je moet iets!!!!
Het wordt warm tot heet, 34 graden (op de thermometer in de auto)het warmste tot nu toe. Het is alleen maar zand, weinig verkeer op de weg, een paar auto en vrachtwagen wrakken langs de weg. Stop, ik wil drinken, we stoppen gewoon midden in de woestijn.
Onderweg rijden we door een dorpje, een gebouw van steen is de moskee, verder alleen planken hutjes van, ik schat 3x3m, kinderen komen de weg op gelopen. Voor de huisje hangen aan een wasdraad, grote vissen te drogen.
Onderweg vandaag, ik denk wel 10x moeten stoppen voor een checkpoint, we geven dan elke keer een kopie van ons paspoort af, het schijnt dat dit de controle is wat door het land rijdt, nou ik heb het vermoeden dat ze het nog niet eens kunnen lezen.
We zien onderweg een groep lelijke eendjes onder militaire escorte, het schijnt als je hier van de weg af gaat het zand in gaat die mannen met je mee gaan, ik denk dat de Piste groep onder leiding van Cor ook militairen begeleiding heeft, we horen dit nog wel.
Richting Nouakchott wordt het drukker op de weg met wagens en vrachtwagens vol met mensen, ik zal proberen een foto te plaatsen.
Dan komen we bij Hotel Emira, niet te geloven, van de armoede wat we onderweg zagen in de weelde. Prachtige hotelkamer met zitje, kast, airco en bad.
Buiten zie je mooie auto's en ezelkarretjes naast elkaar.
We eten ook heel lekker aan een keurig gedekte tafel.
We drinken buiten op het terras langs de hoofdstraat nog een glaasje, er komt vanalles voorbij.
Zie foto's.
Dit schrijven en dan is het alweer bijna 24.00uur.